EDABE MAGIKOA

Ni zientzalari bat naiz.Nire laborategian nago esperimentuak egiten eta edabe magikoa asmatu dut.Edabe honekin ikustezina egiten zara eta gero zuk berriro edaten baduzu berriro ikusten zara.

            Esperimentu hori egin dut zaren eta azterketa bat egitean besteei kopiatu al duzu edo ez badizute norbitera joaten uzten zuk joan al zara problema gabe.

            Ikastolan,beste esperimentu bat egiten ari naiz zer da iraganera joatea eta gero nire etxean egiten ari naiz beste bat geroaldira joateko.Edan nuen ikustezinaren esperimentua eta oso ondo pasatzen nuen zeren eta zuk jendeari ukitzen zenuen eta ez ziren konturatzen.Edo hitz egiten zenuen eta ez ziren konturatzen zuk zinela.Gauean,afarian nire aita eta ama ez zekienez ikuztezina nintzela,afarirako berriro edan nuen eta nik izan nintzen berriro.

Ikastolaren ondoren,laborategira joan nintzen eta iraganaren edalontzia edan nuen zeren eta iraganera joan behar nintzen zer azterketa bat egin nuen eta oso txarto egin nuen orduan iraganera joan nintzen eta 5 urtekin nengoen eta nik 11 urte nituen,nik pentsatzen nuen zeozer pasatzen bada munduan kartzelara joango naiz eta nik hori ez nuen nahi pasatzea orduan betikoa egin nuen eta orduan suposatzen nuen ez zela ezer gertatuko.Nik klasera joaten nintzen eta nik banekien dana baina ez nuen azkarra egiten nik besteek bezala egiten nuen bestela susmatuko zuten.2 hilabete pasata nire aita eta ama oporretara joan ziren eta amamarekin geratu nintzen.Orduan,nire amama lotan zegoenean joan nintzen nire etxera zer baneukan giltzak 11 urte nituenean banituelako.Etxera ailegatzean,esperimentuko gauzak bazeuden orduan pixka bat edan nuen eta orduan justuan azterketa egiten ari nintzen orduan azterketa osoa ezabatu eta berriro hasi nintzen zeren eta dena txarto neukan.Azterketa eman zidaten eta 9´75 atera nuen eta orduan azterketa hartu eta etxera joan nintzen eta nire amari azterketa eman nuen eta oso pozik jarri nintzen.Galdetu zidan ez zara eskolan egon behar eta nik baietz esan nion eta jarri zuen aurpegi txar bat eta orduan ez nekien zer esan eta esan nion libre utzi zidala oso ondo portazeagatik.Orduan,frogatu behar nuen etorkizunaren edabea

eta pixka bat edan nuen.Joan ondoren,nahi gabe eskuarekin edalontzira eman nion eta edalontzi osoa erori zen.Nik asko beldurtu nintzen zeren eta ez zenosagai gehiago geratzen mundu osoan.

Orduan beti geratu behar nintzen etorkizunaren bizitzarekin eta ez nuen jakingo nola izango zen nire bizitza.Buelta bat ematera joan nintzen eta neska batekin aurkitu nuen.Txinatarra zen Oihane deitzen zen eta 11 urte zituen.Oso azkarra zen,polita,alaia,atsegina...

Esan zidan zer potereak zituela eta lagundu ahal zaidala.Eta nik galdetu nion nola zekien zer gertatzen zitzaidan eta esan zidan asmatzen zuela denok pentsatzen genuena.Orduan,esan zidan laborategi batera joateko baina guk Santurtzin geuden eta Caracasara joan behar genuela ea nahi badut berarekin joan edo hemen geratu eta ez konpontzea eta nik esan nuen Caracaras joateko.Oihane bazuen lagun bat lortu ahal ziguna bidai sarrerak Venezuelara joateko.

Ailegatu ginenean,Venezuelako kapitalean geuden eta gero autobus bat hartu behar genuen horra joateko.Ailegatu ginen eta Oihaneri telefonos deitu zioten eta esan zioten adopzioan emanda zegoela eta negar asko egiten asi zen.Nik esan nion zuk laguntzen badidazu nik lagunduko zaitut nire etxean geratzen.Oihane esan zidan nire ama ez zidala utziko eta nik orduan esan nion nire ama eta aita oso majuak zirela eta utziko ziola.Bapatean,gelditu zen negar egitea.Poz bat egin zidan eta esan zidan Goazen ba!!!!

Aurkitu genuen dana eta dana elkartu nuen eta listo!! edan nuen eta Oihaneri eskua eman eta biak nire etxera joan ginen.Nire amari dana azaldu eta Oihane nire eskolara joan zen eta dena beti bezala egon zen.

Hala bazan ala ez bazan sar dadila kalabazan Santurtziko plazan.