EDABE MAGIKOA

Ni zientzalari bat naiz.Nire laborategian nago esperimentuak egiten eta edabe magikoa asmatu dut.Edabe honekin iraganera joan al zara.Egun batean banengoen nire etxean gosaltzen eta bapatean nire etxeko txirrinak jo zuen eta ikusi nuen nire kanpoko kamerarekin nire iloba 6 urtekoa Zuriñe zela,karpeta batekin eta motxila batekin  sartu zen eta esan zidan:

-Izeba, esan dit amak hemen geratzea egun batzuk ama hobeto egon arte.

-Ze gertatzen zaio amari?

-Ez dakizu.Normala oso lanpetuta zaude zure lanekin ezta?

-Bai,baina zer gertatzen zaio amari?

-Gaixorik dabiela katarroarekin beti mokuzapiekin.

-Ez nekien.

-Ze dago jateko?

-Purea.

-Bale.

Ez nekien zergatik zegoen hemen gauza hain tontoagatik baina nire arreba txarto zegoen eta nire iloba nirekin egon behar da.Purea eta gero motxilatik jostailu asko atera zituen:panpinak,kotxeak,margozteko maletina...Atera eta gero hasi zen jolasten etxea goitik behera zikinduta zegoen baina bapatean ni banengoen oso lasai telebista  ikustean eta esan zuen Zuriñek:

-Izabaaaa ze da hau???urdina da eta.

Esan zuenean urdina zela  konturatu nintzen zela nire “EDABE MAGIKOA” igo  nintzen eskaileratik korrika eta galdetu zidan berriro:

-Zer da hau izeba???

-Nire edabe magikoa.

-Eta ze egiten du???

-Iraganera joan.

-Ni iraganean bidaiatu nahi dut.Esan zidan ni ilobak.

-Ez 2 hilabete behar izan ditut hau egiteko.

-Izeba mesedez, mesedez.

-Ez gainera ondorio txarrak ditu.

-Oso gaixtoa zara.Esan zidan.

Ez nuke nahi nire iloba txikia aurpegia alez beterik izatea eta txirrina ahotsa jartzea ez, ez.Joan ginen ohera lo egitera baina lehenik pizka bat ikusi genuen telebista.

Altxatu nintzen eta ez zegoen nire iloba bere logelan, ezta telebista ikusten ere. Joan nintzen korrika nire laborategira eta ez zegoen nire edabe magikoa eskerrak beste bat neukala nire ilobaren etxean nengoen eta han zegoen zuriñe esan nion:

-Zuriñe ze egiten duzu?

-Nago hemen ama laguntzen.

-Baina zer egingo duzu?

-Ama gaixotu egin zen ni gaixorik nagoelako orduan aspirina bat hartuko du nire etorkizunekoa.

-Ondo da baina kontuz.

Bapatean dena kolorezkoa zen eta lurrera jausi nintzen eta begiak zabaltzean nire etxean nengoela pentsatu nuen. Zuriñek ez zuela lortu baina deitu zidan eta esan zidan baietz ama ondo zegoela. ezkerrak oso keskatuta nengoen eta.

Hala bazan eta ez bazan sar dadila kalabazan eta irten dadila Santurtziko plazan.