Bazen behin estralurtar bat nire etxera ailegatu zen, bere izena E.T. zen. Ikusi nuenean beldur piska bat eman zidan, baina gero oso majua zelaz horoitu nintzen. E.T.ek laser ikuskera zuen. Orduan nire laguna bihurtu zen. Gaztelaniaz hitz egiten irakatsi nion. Oso azkar ulertu zuen gaztelania. Hurrengo egunean E.T. motxilan sartu zen eta nirekin eskolara joan zen. Nik ez nekien motxilan sartu zela. Motxila irekitzean E.T. atera zen eta rallo laser bat bota zuen arbelaren kontra. Andereñoa zorabiatu zen eta E.T. lehiotik joan zen. Nik E.T.ren bila joan nintzen, baina ez nion inondik aurkitu. Plazara joan nintzen, eta bat-batean polizia batzuk esan zidaten ezin zela pasatu, estralurtar bat zegoelako. E.T. zen! Polizien artean pasatu nintzen. Ondoren E.T. hartu eta mendira eraman nion. Bera bere etxera deitzeko telefono bat behar zuela esan zidan. Azkenean telefono bat hartu genuenean, bere etxera deitu genuen eta bere gurasoak etorri ziren. Joaten ari zirenean bonba atomika bat bota zuten eta denak hil egin ziren. Ala bazan edo ez bazan zar dadila kalabazan eta irten dadila Santurtziko plazan.
No hay comentarios:
Publicar un comentario